Programmalijn Dienstverlening
Single Digital Gateway
Burgers en ondernemers hebben recht op digitale informatie over producten en diensten van de overheid. Dit is vastgelegd in de Dienstenwet en de Wet modernisering elektronisch bestuurlijk verkeer (WMEBV). Om ervoor te zorgen dat dit ook over landsgrenzen heen mogelijk is, is er de Europese verordening Single Digital Gateway (SDG).
Beeld iBestuur / Shutterstock
De Single Digital Gateway voorziet in de pan-Europese ontsluiting van overheidsinformatie via de centrale toegangspoort YourEurope.eu. Elke EU-burger of bedrijf moet via enkele vragen naar relevante informatie geleid worden. De diensten en regelingen van de provincies moeten beschikbaar zijn via Nationale Portalen Rijksoverheid.nl en KvK Ondernemersplein, en internationaal via Nederland Wereldwijd (Rijksoverheid) en Business.gov.nl. Alle informatie moet uniform beschikbaar zijn, qua voorwaarden en hoe je aanvragen moet indienen, zodat burgers en ondernemers op uniforme en over de grenzen van de eigen lidstaat heen digitaal zaken kunnen doen met provincies. Daartoe wordt de Provinciale Producten Catalogus ontwikkeld. Dit project behelst twee sporen. De inhoud: teksten redigeren en de verplichte vertalingen naar het Engels. En de techniek: het overhevelen van de informatie uit de bronnen naar de catalogus.
Het eerste deel van het project is klaar. Jan Willem van der Kas: “Het grootste werk zit niet in de techniek maar in het inventariseren van de producten en diensten van de provincies. Vervolgens moesten we die uniformeren over de provincies heen en in het Engels laten vertalen door een vertaalbureau; dat is een verplichting van de SDG.” De techniek behelsde een aansluiting via een API (SDG brugfunctie) van de contentmanagementsystemen van de provincies naar de Nationale Portalen. De VNG en de Unie van Waterschappen ontwikkelen voor hun eigen achterban een vergelijkbare API.
Dit project lijkt meteen een goede aanleiding om de producten van alle provincies te standaardiseren. Van der Kas: “De meeste producten, zoals kabels en leidingen leggen, vallen onder de SDG, maar de afzonderlijke provincies hebben specifieke producten die daar niet onder vallen; bijvoorbeeld in het kader van de mijnbouw in Limburg. En alle provincies hebben ieder hun eigen voorwaarden en tarieven, en dus teksten. Er is enkel op titels en samenvatting geüniformeerd.” Heel efficiënt klinkt dit niet. Waarom niet meer standaardisering? Van der Kas: “Dat zou inderdaad moeten kunnen. In het bedrijfsleven zie je meer stroomlijning. Maar elke provincie opereert zelfstandig als bevoegd gezag. Wel is de samenwerking in de projectgroep intensief en provincies leren van elkaar.”
In het bedrijfsleven zie je meer stroomlijning. Maar elke provincie opereert zelfstandig als bevoegd gezag
Jan Willem van der Kas
Drie fasen
Er zijn vier verschillende aanbieders van CMS-systemen bij de provincies, die allemaal moesten kunnen koppelen aan de nationale portalen. De SDG-brugfunctie, die in fase 1 werd ontwikkeld, maakt dat mogelijk. In fase 2 wordt ervoor gezorgd dat de getoonde diensten en producten langs digitale weg kunnen worden aangevraagd. Als je een procedure vanwege een nationale wet digitaliseert moet je volgens de SDG-richtlijnen ook Europees de procedure digitaal maken. De gelijktijdige fase 3 betreft de ondersteuning of assistentie van burgers en bedrijven bij hun aanvragen.
“De hele klantreis van aanvraag met aanlevering documenten, conversatie, eventueel beroep en ondersteuning analyseren we nu voor 45 producten. Dat is geen sinecure, want je hebt ook te maken met bijvoorbeeld het DSO (Digitaal Stelsel Omgevingswet). Dat loket is (nog) niet in het Engels beschikbaar, dus optuigen voor Europeanen wordt nog een grote uitdaging.” Is dat dan allemaal nodig voor buitenlanders? Van der Kas: “Vaak zijn de procedures ook in het Nederlands nog niet digitaal beschikbaar en dat is sowieso verplicht. Wat Europeanen betreft is het kip-ei: als de mogelijkheden er zijn, krijg je vast meer buitenlandse aanvragen. Dat is de wens van de EU.”
